Voyager 2, dış güneş sistemini yakından incelemek için nadir bir gezegensel hizalanmadan yararlanmak üzere tasarlandı. Voyager 2; Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün'ü hedef aldı. Kardeş uzay aracı Voyager 1 gibi, Voyager 2 de güneş sistemimizin sınırını gezegenlerin yörüngelerinin ötesinde aramak ve incelemek için tasarlandı. Uzay aracı 20 Ağustos 1977'de Cape Canaveral, Florida, ABD'den fırlatıldı.
Voyager 2, güneş sistemindeki dört dev gezegeni de yakın mesafeden inceleyen tek uzay aracıdır. Şu anda güneş rüzgarının ve Güneş'in manyetik alanının uzaya hakim olduğu en uzak bölgeleri araştırıyor. (Güneş'ten 18 milyar km'den fazla, Plüton'a olan mesafenin iki katından fazla).
Voyager 2 ve Jüpiter Keşfi
Voyager 2, Jüpiter'e yaklaşırken bu dev gezegeni keşfetmesi gerekiyordu. Voyager 2'nin yalnızca Jüpiter'i incelemesi değil, aynı zamanda bir yerçekimi destek tekniği kullanarak onu Satürn'e sıçrama tahtası olarak kullanması gerekiyordu. Voyager 2 her konuda başarılı oldu. Uzay aracı, gaz devine 645.000 km kadar yaklaştı.
Voyager 1'in ziyaretinden bu yana gezegenin nasıl değiştiğini gösteren Jüpiter'in kendi fotoğrafından yapılmış bir video olan, tüm Jüpiter sisteminin nefes kesen fotoğraflarını aktardı. Io'nun görüntüleri, ayın yüzeyindeki değişiklikleri ve volkanik patlamaların sürekliliğini gösterdi. Uzay aracı, Voyager 1'in Europa'da gösterdiği şeritleri, kalın ve şaşırtıcı derecede pürüzsüz buzlu kabuktaki bir çatlak kümesi için inceledi. Bu uyduya en yakın yaklaşım 206.000 km idi.
Voyager 2 ve Satürn Keşfi
Voyager 2'nin Satürn'ü ziyaret eden üçüncü uzay aracı olması gerekiyordu. Misyonu, Voyager 1 tarafından çekilen fotoğrafları ve verileri izlemekti. 101.000 km mesafeye uçan Voyager 2, Satürn ve uydularının daha detaylı fotoğraflarını çekti. Uzay aracı, Voyager 1'de başarısız olan bir alet olan fotopolarimetresini kullanarak, gezegenin halkalarını çok daha yüksek çözünürlükte gözlemleyebildi ve daha da fazla halka tespit edebildi.
Ayrıca halkanın parmaklıkları ve kıvrımlarının yanı sıra F halkası ve onun çoban aylarının daha ayrıntılı görüntülerini sağladı. Ayrıca Hyperion, Enceladus, Tethys ve Phoebe uydularının görüntülerini de iletti. Son olarak, bir sonraki hedefi olan Uranüs'e ulaşmak için Satürn'de yerçekimi desteğini kullandı.
Voyager 2 ve Uranüs Keşfi
Jüpiter ve Satürn'ü ziyaret ettikten sonra, Voyager 2'nin Uranüs'ü ziyaret eden ilk uzay aracı olması gerekiyordu. Uranüs'ün gözlemleri 4 Kasım 1985'te başladı. Bu mesafeden uzay aracının radyo sinyalleri yaklaşık 2,5 saatte Dünya'ya ulaştı. Aydınlatma koşulları, karasal koşullardan 400 kat daha azdı. Gezegene en yakın yaklaşım 24 Ocak 1986'da saat 17:59'da 71.000 km uzaklıkta gerçekleşti. Gezegen çok az ayrıntı gönderdi, ancak bulut tepelerinin yaklaşık 800 km altında bir kaynar su okyanusunun göstergesiydi. Atmosferin %85 hidrojen ve %15 helyum (kütlece %26 helyum) içerdiği bulundu.
İşin garibi, -213º C'lik ortalama sıcaklık Güney Kutbu'nda ve ekvatorda aynı çıktı. Rüzgar hızı saatte 724 km'ye ulaştı. Uzay aracı 10 yeni doğal uydu, iki yeni halka ve Satürn'ünkinden daha güçlü garip bir şekilde eğimli bir manyetik alan buldu. Voyager 2, Miranda'nın etkileyici fotoğraflarını aktardı. Ayrıca; Oberon, Ariel, Umbriel ve Titania Uranüs'ün beş büyük uydusunu da sorunsuz fotoğrafladı. Uranüs'ün yerçekimi, uzay aracını bir sonraki varış noktası olan Neptün'e doğru itti.
Voyager 2 ve Neptün Keşfi
Voyager 2'nin Neptün ile buluşması 25 Ağustos 1989'da gezegenimizden 7 milyar km uzaklıkta gerçekleşti. Uzay aracı, dev gezegenin bulut tepelerinin 4.950 km üzerinde uçtu. Uranüs gibi, bu gezegenin yakınında uçan ilk (ve şimdiye kadarki tek) insan yapımı nesneydi. O sırada 10 ekipmanı hala çalışır durumdaydı.
Keşif sırasında, uzay aracı beş yeni doğal uydu ve dört yeni halka keşfetti. Gezegenin kendisi, saatte 1.100 km'lik rüzgarlarla önceden düşünülenden daha aktif çıktı. Metanın bolluğu gezegene mavi görünümünü vermesine rağmen, hidrojenin atmosferde en bol bulunan element olduğu bulundu. Neptün'ün en büyük ayı olan Triton'daki Voyager verileri, Güneş Sistemi'ndeki bilinen en soğuk gezegen cismini ve yüzeyinde bir nitrojen buz volkanını gösterdi.
Voyager 2 Dünya'dan Ne Kadar Uzakta?
Uzay aracının Neptün'ün yanından geçişi, onu sonunda güneş sisteminden çıkaracak olan ekliptik düzleminin altındaki bir rotaya yerleştirdi. Neptün'den sonra NASA resmi olarak tüm projeyi (her iki Voyager uzay aracı dahil) Voyager Yıldızlararası Görev (VIM) olarak yeniden adlandırdı.
Neptün'e yaklaştıktan yaklaşık 56 milyon km sonra, Voyager 2 cihazları enerji tasarrufu için düşük güç moduna geçirildi. Fırlatmadan 21 yıl sonra, Kasım 1998'de bazı ekipmanlar kalıcı olarak kapatıldı. Ancak, altı cihaz hala sorunsuz ve hata vermeden çalışıyor. Uzay aracından alınan veriler en az 2025 yılına kadar gelecek. Bu tarihten sonra, uzay aracındaki güç seviyeleri, araçlarından birini bile çalıştıramayacak kadar düşük olacaktır.
Not: Haziran 2019 itibariyle, uzay aracı 120,2 AU uzaklıktadır. Yaklaşık Dünya'dan 18 milyar km. Katedilen mesafeyi gerçek zamanlı olarak "NASA web sitesinde" görüntüleyebilirsiniz.
Yorum Gönder