Evrensel çekim yasası, fiziğin temel bir ilkesidir. İlk olarak 1600'lerde Sir Isaac Newton tarafından kodlandı. Tüm nesnelerin birbirini yerçekimi ile çektiğini belirtir. Yani, yerçekimi kuvveti nesnelerin kütlesine bağlıdır ve aralarındaki mesafe arttıkça azalır. Ayrıca, Newton'un keşfinin yerini Einstein'ın genel görelilik teorisi almıştır.
Evrensel Çekim Yasası ve Özellikleri Nelerdir?
Popüler inanışın aksine Newton yerçekimini keşfetmedi, ancak Galileo gibi eski bilim insanlarının çalışmalarını genişletti. Newton, "Eğer daha ileriyi görebildiysem, bu devlerin omuzları üzerinde durduğum içindir" diye ünlü bir şekilde yazdığında bu bilim insanlarına atıfta bulunmuştur. Bunun yerine, 20 yıllık bir süre boyunca yaptığı hesaplamaları doğrulamak ve doğrulamak için Ay'ın dünya etrafındaki yörüngesini kullandı. Evrensel yerçekimi yasası, 1687'de yayınlanan ufuk açıcı kitabı Principia Mathematica'da detaylandırılmıştır.
Newton'un kitabı, evrensel çekim yasasını açıklayan matematiksel formüller içerir. Özünde; yasa, tüm nesnelerin diğer tüm nesneler üzerinde bir yerçekimi kuvveti uyguladığını belirtir. Çok fazla kütleye sahip nesnelerin daha güçlü yerçekimi alanları veya yerçekimi alanları vardır, bu nedenle nesneler ve insanlar dünyaya çekilir, ancak kayda değer ölçüde birbirlerine çekilmez. Yerçekimi kuvveti mesafe ile azalır; bu azalma doğru bir şekilde ölçülebilir ve fizikte kare yasası olarak bilinir. Evrensel yerçekimi, gezegenleri ve uyduları evrende serbestçe hareket etmek yerine yörüngede tutan kuvvettir.
Newton'un ölümünden sonraki yüzyıllarda, henüz keşfedilmemiş gezegenlerin ve doğal uyduların konumlarını tahmin etmek için evrensel çekim yasası kullanıldı. Bu gök cisimlerinin nihai keşifleri yasanın doğru olduğunu doğruladı. Newton'un açıklayamadığı yasanın bir yönü, yerçekimi kuvvetinin nesneler arasında nasıl iletildiğiydi. Elektromanyetizma gibi diğer temel kuvvetler çalışır çünkü atom altı parçacıklar nesneler arasında hareket ederek onları birbirine çeker. Yerçekimini güçlendiren benzer bir parçacık olan graviton teorik olarak tanımlanmış, ancak Newton'un çalışmasından 300 yıldan fazla bir süre sonra keşfedilmemiş durumdadır.
20. yüzyılda, bilim insanları evrensel çekim yasasında küçük tutarsızlıklar keşfediyorlardı. Bu tutarsızlıklar Einstein'ın genel görelilik kuramı ile açıklandı. Einstein, gök cisimlerinin kütlelerinin sadece birbirlerini değil, etraflarındaki uzay-zamanın yapısını da etkilediğini kabul etti. Bu etkiler ancak çok hassas ölçümler ve hesaplamalar ile fark edilir. Roket fırlatma gibi pratik uygulamalar için, evrensel yerçekimi yasası hala doğrudur ve göreliliğin sonuçlarından çok daha kolay hesaplanır.
Yorum Gönder