Mümkün olan en yüksek sıcaklık için tek tip bir değer yoktur. Tam bir fizik teorisinin mevcut en iyi tahminlerine göre, Planck sıcaklığı veya "1.41679 x 1032 Kelvin'dir". Bu yaklaşık 2,538 x 1032° Fahrenheit'e karşılık gelir. Bununla birlikte, mevcut fizik teorileri eksik olduğundan, olayların daha da kızışması mümkündür.
En Yüksek Sıcaklık ve Teoriler Nelerdir?
Tipik bir fizikçinin bu soruya vereceği cevap, onun mevcut fizik teorilerinin tamlığı hakkındaki ima ettiği görüşe bağlıdır. Sıcaklık, parçacıkların hareketinin bir fonksiyonudur. Dolayısıyla, hiçbir şey ışık hızından daha hızlı hareket edemiyorsa, maksimum, atomik bileşenlerinin her biri ışık hızında hareket eden bir gaz olarak tanımlanabilir. Sorun şu ki, bu evrende ışık hızına ulaşmak imkansızdır. Işık hızı, yalnızca asimptotik olarak yaklaşılabilecek niceliktir. Bir parçacığa ne kadar çok enerji verilirse, hiçbir zaman tam olarak ulaşamasa da ışık hızında hareket etmeye o kadar yaklaşır.
En az bir bilim insanı, mümkün olan en yüksek sıcaklığı, bir kişinin evrendeki tüm enerjiyi alıp, bulabildikleri en hafif parçacığı ışık hızına olabildiğince yakın bir hıza ulaştırması durumunda elde edeceği sıcaklık olarak tanımlamayı önerdi. Öyleyse, temel parçacıklar ve evrenin boyutu/yoğunluğu hakkındaki keşifler, sorunun doğru cevabını bulmakla ilgili olabilir. Evren sonsuzsa, resmi olarak tanımlanmış bir sınır olmayabilir.
Sonsuz sıcaklık mümkün olsa da, gözlemlenmesi imkansız olabilir, bu da onu ilgisiz hale getirir. Einstein'ın görelilik kuramına göre, ışık hızına ulaşan bir cisim muazzam kütle kazanır. Bu nedenle, bir nesneyi, hatta temel bir parçacığı bile ışık hızına çıkarmak için hiçbir enerji miktarı yeterli olamaz ve sınırda sonsuz kütleli hale gelir. Bir parçacık, ışık hızına yakın belirli hıza hızlandırılırsa, kara deliğe çökecek kadar kütle kazanır, bu nedenle gözlemciler onun hızı hakkında hiçbir şey söyleyemezler.
Bazı teorilere göre bu evrende Planck sıcaklığına en az iki ayrı koşul altında ulaşılır. İlki, Büyük Patlama'dan 1 Planck zamanı (10 - 43 saniye) sonra yalnızca bir kez gerçekleşti. O zamanlar evren sıfıra yakın entropi ile neredeyse mükemmel bir şekilde düzenlenmiş durumdaydı. Hatta bir tekillik, yalnızca üç nicelikle tanımlanabilen fiziksel bir nesne olabilirdi. Bununla birlikte, termodinamiğin ikinci yasası, kapalı bir sistemin entropisinin (düzensizliğinin) her zaman artması gerektiğinde ısrar eder. Bu, erken evrenin yalnızca tek bir yönü olduğu yani, daha yüksek entropinin yönü olduğu ve neredeyse anında bir çöküş yaşadığı anlamına gelir.
Planck sıcaklığını üretebilen ikinci koşullar kümesi, bir kara deliğin yaşamının son anlarında meydana gelenlerdir. Kara delikler, kara deliğin yüzeyine bitişik madde boyunca kuantum tünelleme nedeniyle yavaşça buharlaşır. Bu etki o kadar küçüktür ki tipik bir kara deliğin tüm kütlesini yayması 1060 yıl alır, ancak küçük bir dağın kütlesine sahip olanlar gibi daha küçük kara deliklerin buharlaşması 1010 yıl kadar kısa sürebilir. Bir karadelik kütlesini ve yüzey alanını kaybettiği için daha hızlı enerji yayar, bu süreçte ısınır ve varlığının son anında o kadar hızlı enerji yayar ki kısa bir süre Planck sıcaklığına ulaşır.
Yorum Gönder